دیدن امام عصر (عج) در دنیا یا عصر ظهور؟
در فرازی از دعای عهد می خوانیم «اللّٰهُمَّ أَرِنِی الطَّلْعَهَ الرَّشِیدَهَ، وَ الْغُرَّهَ الْحَمِیدَهَ، وَ اکْحَُلْ ناظِرِی بِنَظْرَهٍ مِنِّی إِلَیْهِ»؛ یعنی «خدایا، آن جمال با رشادت و ماه ستوده شده را به من بنمایان و با نگاهی از من به او، دیده ام را روشنایی ببخش.»
«طلعت» به معنای چهره یا نمادی که آشکار می شود مانند «طلوع خورشید» و «رشید» به معنای رشد یافته یا رشددهنده به کار می‌رود. در آیه ۷۸ سوره هود از عبارت «رَجُلٌ رَشِیدٌ» از زبان لوط نبی استفاده شده است، آنجا که خطاب به آن عده که قصد جسارت به مهمانانش را داشتند، فرمود «أَ لَیْسَ مِنْکُمْ رَجُلٌ رَشِیدٌ»؛ یعنی آیا مرد رشدیافته‌ای از شما یا در بین شما نیست؟ بنابراین عبارت «الطَّلْعَهَ الرَّشِیدَهَ» استعاره از همان ظهور و طلوع امام عصر عجل الله تعالی فرجه دارد که با آمدنشان سبب رشد بشریت می‌شوند.
عبارت «الْغُرَّهَ» نیز عمدتاً برای ماه نو یا هلال ماه کاربرد دارد؛ معمولاً گفته می شود «غره‌ی ماه» که اشاره به روز اول از ماه قمری دارد. «حمید» هم از ریشه «حمد» می‌آید و اسم مبالغه به معنای بسیار ستوده شده و یا بسیار حامد و حمدکننده است.
در نهایت چه در بحث «طلعت» و چه در موضوع «غُره»، کنایه از خورشید تابان و ماه تابانِ وجود امام می‌تواند داشته باشد و فرد مؤمن از خداوند درخواست می کند آن وجود نورانی را به او بنمایاند تا روشنی چشمش شود. اما مسئله این است که آیا این رؤیت امام عصر عجل الله تعالی فرجه در زمان غیبت ایشان حاصل می شود و یا مربوط به عصر ظهور است، معلوم نیست.
مرسوم است که برخی برای دیدن امام چله‌ی دعای عهد می‌گرفتند، در حالی که امام صادق علیه السلام فرمود هرکه چهل صبح بخواند، از یاوران قائم عجل الله تعالی فرجه می شود، هرچند تحقق خود این امر هم در گروی پایبندی کامل به شریعت است.